Jedna była blondynką, wesołą, głośną i pełną energii, druga ciemnowłosą, poważną i rzeczową. [...] A mimo to obie były w pewnym sensie odmieńcami, u których umiłowanie sensacji, adrenaliny i osobistej wolności sprawiło, iż przeciwstawiły się społecznym oczekiwaniom. Dwie kobiety, które w hitlerowskiej Trzeciej Rzeszy zrobiły kariery w dziedzinie zastrzeżonej do mężczyzn - lotnictwie wojskowym. Hanna Reitsch była fanatyczną nazistką. W kwietniu 1945 r. przyleciała do Berlina oblężonego przez Armię Czerwoną - wylądowała małym samolotem na ulicy - aby ratować z opresji Adolfa Hitlera. Dyktator nie chciał jednak uciekać, wolał popełnić samobójstwo w swym bunkrze. Po wojnie Reitsch została na krótko uwięziona przez Amerykanów. Potem dalej latała, bijąc rekordy na szybowcach. Melitta Schenk von Stauffenberg (z domu Schiller) pochodziła z żydowsko-niemieckiej rodziny kupieckiej. Poślubiła arystokratę, brata pułkownika Clausa Schenka von Stauffenberga - tego samego, który 20 lipca 1944 r. w Wilczym Szańcu koło Kętrzyna bezskutecznie próbował zabić Hitlera. Dzięki zasługom dla armii uniknęła represji. Mimo to nie doczekała końca wojny. Zmarła od ran po zestrzeleniu przez amerykański myśliwiec 8 kwietnia 1945 r.

Lekarze, którzy zostali zbrodniarzami. Sympatyczny elegancik Karl Brandt oraz nielubiany flejtuch Theo Morell to dwaj lekarze, którym Adolf Hitler bezgraniczne ufał. Pierwszy był lekarzem przybocznym, towarzyszył dyktatorowi w podróżach, w razie wypadku gotów operować w każdych warunkach. Drugi był jego lekarzem osobistym, znał nawet najbardziej sekretne wybryki organizmu Adolfa i wstydliwe tajemnice jego ciała. Łączyła ich wzajemna niechęć i zaciekła rywalizacja o względy "pacjenta A." Bartosz Wieliński śledzi jednak losy nie tylko dwóch najbliższych Hitlerowi doktorów, ale także wielu kluczowych postaci nazistowskiego środowiska medycznego, które przedłożyły wierność zbrodniarzowi ponad misję leczenia i ratowania ludzkiego życia. Wszyscy oni byli uwikłani w działanie śmiercionośnej machiny nazistowskiego systemu. W pasjonującej książce autor łączy kropki i pokazuje, jak karierowiczostwo, żądza władzy i poczucie bezkarności stworzyły państwowy program mordowania niepełnosprawnych intelektualnie dzieci, eutanazji ludzi obciążonych chorobami dziedzicznymi, borykających się z nałogami lub cierpiących na ataki padaczki, czy wreszcie zabijania ciężko rannych żołnierzy "niewartych" transportu do szpitali i leczenia, a następnie otworzyło drogę do bestialskich eksperymentów medycznych na więźniach obozów koncentracyjnych.